Yazar: Hami KARSLI

  “Cumhuriyet Gazetesi Okurunun Kişiliği” başlığı adını verdiğim aşağıdaki yazıyı, 19 Mayıs 2007’de Samsun’da yaptığımız bir Cumhuriyet Okurları Toplantısı sonrasında yazmış, e-posta bulunağını (adresini) bildiğim tüm CUMOK’lara (Cumhuriyet Gazetesi Okurları) göndermiştim. Yazıyı yazmama, CUMOK’lara önderlik savıyla ortaya çıkan bir kişinin onaylamadığım davranışları neden olmuştu. “Tokat’taki bir CUMOK toplantısında  -kendisini ilk defa gördüğümüz- genç bir ev kadını katılımcı, yaptığı  konuşmada: “Ben sizlerin birçoğu gibi öğrenim görmüş, çocukluğunda evinde Cumhuriyet […]

  Eğitim üzerine yazdığı yazılarla ve öğrencilerle çok yakın, iyi ilişkiler kurmasıyla ünlenen Abbas Güçlü: “Eğer bir ülkede, hele Türkiye gibi ülkelerde, yani 20 milyona yakın öğrenci ve 30 milyona yakın velinin olduğu bir ülkede öğretmen mutsuzsa, toplumun mutlu olmasını beklemek hayalcilik olur” diyor. Doğru söze ne denir, Sayın Güçlü yerden göğe kadar haklı!

            Bir arkadaş, “dilimize giren, kullanıla kullanıla birileri tarafından benimsenen yabancı sözcüklerin yerine Türkçelerini kullandığım zaman anlaşılamayacağım sanısına kapılıyorum” diye yazmıştı. Ben bu düşünceye katılmıyorum. Elimden geldiği kadar, yabancı sözcük kullanmamaya özen gösteriyorum. Avrupa Birliği’nin sözümona (güya) karşılıksız olarak verdiği paralar için genelde hep Arapça “hibe” sözcüğü kullanılıyor. Bu sözcüğün Türkçesi “bağış” tır! ***             1995 yılından bu yana AB ile ilgili birçok yazı yazdım. […]

Söyleyeni bilinmeyen (anonim) özlü bir söz, “Uçurtmalar yel (rüzgâr) nedeniyle yükselmezler, yele karşı durdukları için yükselirler” der. Son günlerde YCHP ile ilgili basında çıkan yazıları okudukça aklıma hep bu özlü söz geliyor. CHP’li bir aileden geliyorum. Babam, dedem, ailemin tüm bireyleri hep CHP’li olmuşlar, zaman zaman bulundukları kentte partinin yönetiminde de görev almışlardı. Babam, evde ve iş yerinde Atatürk’le İnönü’nün resimlerini en görünür yerlere asar; […]

              UNESCO’nun Corrier dergisi tarafından 1971 yılında dünya ölçeğinde bir yazın (edebiyat) adamı olarak görülen Melih Cevdet Anday bir şiirinde “adını bile unutmayı” ister: “Bir misafirliğe gitsem Bana temiz bir yatak yapsalar Her şeyi, adımı bile unutup Uyusam… Kalktığımda yatağım hâlâ lavanta koksa Kekikli zeytinli bir kahvaltı hazırlasalar Nerde olduğumu hatırlamasam Hatta adımı bile unutsam…”  der.             Işıklar içerisinde yatsın, Anday bu şiirinde “unutmak” […]